[Liber II]
Ectile
Cantemus pariter fluviali carmina iunco;
Una duorum etenim cantum concordia iungat,
Paulatim lentos motus miscemus ovantes
Membrorum, alterno iactataque bracchia motu.
Forte deus pangat divinum dicere carmen,
Consona nostra terat nostrumque cicuta labellum.
Aurea rura, puer, ridentia flore videto:
Nunc apium omnis ager fervet passim agmine laeto;
Ore legunt flores, lentis stridentibus alis
Per tima summa volant, apibus populatur agellus,
His mixtis pariter nam murmurat ore susurro.
Frondea tecta canunt, ave silvae multa resultant,
Arboreis subeunt iamdudum animalia tectis.
Pallet ager rabido solis fervore perustus,
Aestuat indomito sol aureus igne calescens.
Monte pecus nemorosa petit loca, frigus opacum.
Rara vides nudis errare animalia campis.
Ardua tecta petunt neglectaque pascua tauri.
Laniger ast aries nimio sudore fatescit;
Saepius adductis lateri dat cornibus ictum:
In se forte furit multo cogente tabano.
Vicinumque nemus, frater, quaeramus opacum,
Quo tegit ulmus aquas, ventos ubi currere cernis,
Summatim blando foliis incumbere motu,
Herba comis viridis quo stat densata sub ipsis,
Molliter adspirans ubi se fert flatibus Eurus.
Fortunate, Micon, locuples, formose, venuste,
Deliciose, potens, opibus cumulate superbis:
Otia cuncta tibi licet exercere per orbem,
Quo tua cumque trahit, sequeris, te sola voluptas,
Nulla tuam rerum conturbant nubila mentem.
Diceris haec tantum dives non solus habere,
Quae sperare negat tibimet natura veterna.
Tu recubas lenta felix securus in umbra.
Carmina rara canis, respondent cetera silvae.
Auribus erectis adstant pecudesque feraeque,
Pascere desistunt, gaudent tua iubila tauri.
Descenduntque truces gelido de monte leones,
Blanda feraeque tua placantur fistula saevae.
Agna lupo properans, ovibus saevissimus ursus
Occurrit cum pace pia: nullae meditantur
Insidiae gregibusque doli, furtivaque nulla
Dampna ferunt; neque enim medio tua more vetusto
Hirsutis campo cinguntur ovilia virgis.
Quoque ferat se quisque, latet sub fronde retectus.
Nulla sequente manet tutus grex namque licisca.
Alpibus in gelidis errant tibi mille capellae:
Ad tua tecta die referent bis turgida sponte
Ubera, bis niveus premitur tibi caseus, Alcon.
Forsan et haec olim tibiment promissa tuisque
Grata quies fuerat rebusque futura secundis.
Nulla gregi insidiis aptantur dampna dolosis;
Sub qua quisque iacet crispanti in cortice, lectum est
Arbore, et hoc fas est divina falce notatum
Credere: pax terris pacem fert, arbuta et omne
Conclamant nemus, it vastus fragor undique, pacem
Convocat: Arma procul fugite hinc iam saeva resultat.
… ectyle, vera refert, satis est rumore colendum
Hoc opus, auratis dignumque referre cicutis,
Scripta Sophocleo cum sint memoranda coturno.
Digna magis mecum comitabere, Musa, canendo.
Hinc breviter notis pariter modulamur opimis,
Gnare puer, viridi quae in cortice pressa leguntur
Carmina, fagus adhuc quas servat celsaque rimas.
Non solitus pastor gelida recubare sub umbra,
Rusticus aut errans descripserat ista viator,
Sed divina manus titulo haec occulta notavit.
Annuit aeternam terris per secula pacem.
Aureus in medio rutilans sol emicat orbe,
Inque plagas mundi radios protendit in omnes,
Aestuat in totas placido vibramine partes,
Cedere nulla valent cui nusquam nubila vultu,
Ora neque imbrifera obscurantur nube serena,
Perpetuoque suam conservat sidere lucem.
Mitigat ille notho saevas surgente procellas:
Gaudet Arar, Rhodanus, Ligeris, Mosa, Rhenus, et horum
Laetitiam pariter fastu celebrate, coloni!
Aurea lux terris caelo demissa relucet,
Quae mare, quae et terras, quae totum mitigat orbem,
Quae saevos populos subigit gentesque refrenat
Legibus innumeras, totumque coherceat orbem,
Urbibus antiquis quae publica iura resolvet.
Oppida nulla timent rigidi discrimina ferri,
Seditio scelerata fugit tristisque tumultus.
Iam datur a tortore quies moderamine mundo.
Arma iacent imis furiosa inmersa tenebris,
Improba colla gemunt diris constricta catenis
Martis, nodosis vinctis post terga lacertis.
Carcere saeva furit cecis Bellona tenebris,
Victa fremit spoliata manus sine pondere ferri.
Proelia cuncta silent, pacem gens omnis amabit.
Aurea securis nascuntur regna Latinis.
Alta reversuros iam cernit Roma tropheos.
Gentibus una manet cunctis concordia pacis.
Foedera discusso servant molimine ferri.
Nulla timent urbes populique pericula mortis;
Omnibus una quies terris concessa resurgit.
Non freta aranda cavo meditantur cerula ligno,
Nulla peregrinas cognoscunt litora naves,
Terra neque ignotis quaerenda est fertilis oris.
Omnia fert omnis tellus commercia rerum,
Paupertas fugit ima petens terramque relinquens.
Nulla bono nostro nunc tempore surgit egestas,
Divitiis opibusque piis cumulabitur orbis.
Non iuga dura premunt furiosa cornua tauri,
Nam neque tellurem vomer proscindit aduncus:
Terra inarata suo producit sidere messem,
Sponte Ceres flava maturis surgit aristis.
Agricolis monstrabit opem pulcherrima virgo,
Tumque famem demum gulosus spernit avarus.
Gaudet omnis inops opibus divesque redundans,
Annua sacratis celebrantes gaudia festis.
Non tuba bella monet, sed nostros festa colonos
Concelebrare docet divinaque reddere vota.
Caesareo populum Karolus gentesque coercet
Tegmine, cuncta regit terrarum regna per orbem,
Imperioque pio toto dominabitur orbi.
Hunc ego iamdudum memini sub nomine solis,
Qui nitet in totum claro vibramine mundum.
Caesareas referet haec haec Melibeus ad aures,
Rustica raucisonae cecini quae carmina Musae.
Colonna con sottomenu di navigazione
