S 234
[1] SCATEO -es -ui, idest bullire, fervere, emanare, erumpere, sicut aqua dum decurrit inter angusta et dum emanat in locis humidis et in balneis; unde hec scatebra -e, aque eruptio vel ebullitio, que fìt cum aqua fluit per aliquas rimas vel inter saxa vel cum erumpit in loco humido et balneo; Virgilius (georg. 1, no) 'scatebrisque arentia temperat arva'. Et inde scatebrosus -a -um, scatebris plenus, et comparatur, unde hec scatebrositas -tis. [2] Item a scateo scatesco -is inchoativum, et scaturio -is -ivi, idest scatere; [3] et hec scaturigo -nis, aquarum bullitio vel eruptio; Augustinus De civitate Dei 'in occidentis plagis scaturigines et proluviones' dicit 'strages dedisse'; et Martianus Capella: si vero concepta cuius scaturiginis vena profluxerint properus perscrutator inquiris'. [4] Et ponitur in hoc loco translative pro scientia, nam aqua tres habet proprietates: abluit sordes, sequitur declivia, refìcit sitientes; sic scientia purgat ignorantiam, de magistro transit ad discipulum sequens declivia, quia omnis imitatio citra perfectionem est, nec umquam par erit imitator actori, refìcit austu sui ardore cognoscendi vera flagrantes. [5] Item a scateo vel scaturio scaturizo -as, idest scaturire vel scaturientem imitari; et componitur exscaturizo, idest per aquam scaturientem vel ebullientem plumam avi auferre, unde legitur in Sidonio 'alii exscaturizabant aves, alii exenterabant pisces'. Scateo cum suis compositis, si qua habet, neutra sunt et carent supino et corripiunt hanc sillabam sca-.
Colonna con sottomenu di navigazione
