II. Respondet Checcus Iohanni
Iam medium lucis contingere lumine fulvo
Gadibus et Phebum distare videbat Eois
Meris, ab occiduo semotus gurgite quantum
stabat, et alipedes calcabant cursibus austrum;
nulla tamen operosa fuit pars lapsa diei:
non frondes capris, ovibus non gramina leta,
non puros querulo labentes murmure rivos
monstrarat pastor, fetus teneri sed amore
captus adit ramos silvestria poma ferentes,
inde legens quecunque suo plus grata sapore
fallitur et placidi consumit temporis horas.
Mox, ubi concepit quantum post terga relictum est
solis, in hec dignas effudit verba querelas:
O demens, o mente levis, quid credule Meri,
credule, quid blandis donas felicius evum
rebus? et ad sanas non retrahis otia curas?
Cur non ipse gregem per mollia prata vagantem
colligis ac numerum pecoris sub colle recenses,
errantemque regis dextra inherente bacillo?
Vel, si forte iuvat levibus resonare cicutis,
incipe,nam maior voluit licuisse Menalchas;
fistula tunc placidum conflabit eburnea carmen.
Testor Pana tamen driadasque et numina ruris:
nil minus in pretio quam blandos condere versus.
Sint michi dii testes Museque Helicona colentes,
sit quoque Parnasus, deserte sint Aganippe,
olim que nostros recolunt eguisse poetas;
nunc quoque nec suadet celum nec frigida Phebe
pastorum modulos, spondet minus umbra quietem.
Uritur omnis ager sed habent incendia mundum,
aspice, nam minimas contraxit populus umbras;
nonne canes tremulis lambentes ecthera linguis
stagna lacusque petunt et siccis faucibus ardent
et sitis implacata magis quo plurima potant?
Et quondam virides squalent in pulvere frondes,
mirtus cum lauris hedera at que nexibus ambit
arboreum corpus solitum posuere decorem.
Consonat hinc multa raucum nemus omne cicada,
sibila dant pavide milvi per inane volucres,
et male que false usa est commertia lingue
ales, cum nigrum traxit per membra colorem,
immemor exercet mendacia guctura pene;
pro se quisque, suas certatim reddere voces
molitur cetus discordi garulus ore.
Omnia nunc varios confundunt murmura versus.
Quid, si igitur cantes? Quid, si canat ipse Menalcas?
Quis operis fructus ? Nullas mulcebitis aures,
irrita sed potius tradetis carmina ventis.
Talia dicta dedit Meris, cum forte Menalcas
adveniens subito dextram conprehendit amici,
sic referens: Quando nulla est modo gloria
Musis,
cedamus, saltusque ultro repetamus amenos,
pabula qua nivei tondent armenta coloris.
Ille minor sequitur componens fronte galerum;
leva tenet virgam raptam de stipite querno.
Dum simul incedunt, dum verba licentia dicunt,
hunc incepta vocat silvestri vigmine septa;
alter abit multam cererem prebere colonis.
Colonna con sottomenu di navigazione
