D 58
[1] DIGNOR -aris, dignum iudicare; unde dignus -a -um, et comparatur, unde dignitas -tis et dignitosus, similiter dignus, unde Iohannes Crisostomus super Mattheum 'cum in ilio seculo caro infirma dignitose anime fuerit subiecta'. [2] Dignus componitur indignus, et comparatur, et hinc indignitas; item componitur condignus. [3] Dignor componitur dedignor -aris et indignor -aris, idest irasci, et est deponens cum omnibus suis compositis et construitur cum accusativo et ablativo vel genitivo, sed dignus cum ablativo vel genitivo.