C 268
[1] CULPA -pe, idest noxa, crimen, mala fama, reprehensio et videtur derivari a cello -lis, quod non est in usu, quia percellat, idest percutiat, hominem. [2] Inde hec culpula -le diminutivum et culpo -pas, idest criminari, reprehendere; et ab ultimo supino, -u mutata in -o et a in i, fit culpito -as frequentativum; Plautus (Cist. 495) 'ne ius iurandum nostrum quisquam culpitet'. [3] Item culpo componitur disculpo -as, exculpo -as in eodem sensu, idest defendere, culpam impositam alicui ab eo removere; inculpo -as, culpas imponere. Culpo et omnia ab eo composita sunt activa.
Colonna con sottomenu di navigazione
