B 115
[1] BLANDIOR -diris -ditus sum, verbum deponens, et construitur cum dativo ut 'blandior tibi', idest adulor. Invenitur etiam cum accusativo in eodem sensu, et inde blandus -a -um et comparatur -dior -simus, unde blande -dius -sime adverbium, [2] et hec blanditia -e, et hec blandities -ei, et blandulus -a -um diminutivum, aliquantulum blandus, quod et blandicellus -a -um dicitur, unde blandicella dicuntur verba diminutiva, et blanditiosus -a -um; [3] blandior componitur deblandior, idest valde, vel sit privativum; eblandior idest valde et reblandior, idest iterum blandior.