L 93
[1] LOCO -as -avi, statuere, stabilire vel collocare. Locare etiam dicitur in respectu ad conducere: conducit hospitium qui pro eo pretium dat, locat qui pro eo pretium accipit; locare tamen quandoque ponitur pro conducere, unde ibi 'audi quem servum Flacce locare velim'; [2] unde locator, locatio, locabilis -le et locito -as frequentativum, unde Terentius in Adelphis 'paululum quod locitas foris'. [3] Item a loco -as hic locus -ci, sed in plurali dicitur hii loci et hec loca, et dicitur locus tam substantia quam quantitas qua aliquid locale circumscribitur. Item locus dicitur maxima propositio vel habitudo unde trahitur argumentum tam in dialectica quam in rhetorica. [4] Unde hic loculus -li et locellus -li ambo diminutiva; loculus etiam dicitur bursa; [5] et hic et hec localis -le, quod loco continetur vel circumscribitur, unde localiter adverbium et hec localitas -tis. [6] Locus componitur cum plenus et dicitur hic et hec et hoc locuples-tis idest dives, quasi locis plenus et plurimarum possessionum possessor; vel locuples componitur a loculus et plenus, quasi qui loculos habet plenos; et comparatur -tior -simus; [7] unde locupletiter -tius -me adverbium, et hec locupletitas -tis et locupleto -as, ditare, et activum est, et hec sillaba -pieproducitur tam in nomine quam in verbo. [8] Loco componitur colloco -as; deloco -as, idest valde vel deorsum locare vel de loco removere; eloco -as, valde vel extra locare vel extra locum removere; [9] illoco -as, intus vel valde locare; preloco -as, perloco -as, reloco -as. Loco activum est cum omnibus suis compositis et corripit hanc sillabam loubique.
Colonna con sottomenu di navigazione
