I 111
[1] Hic IUBILUS -li, idest argutus, sonorus et letabundus cantus: proprie quidem iubilus est vox confusa pre gaudio, unde iubilo -as cantare, gaudere quadam voce confusa, pre gaudio exultare et letari, unde verbalia, [2] et hic iubileus -ei, idest annus requietionis, gaudii et letitie et remissionis, quo servi libertate donabantur, debita relaxabantur, captivi absolvebantur, possessiones gratis restituebantur: quod autem dicitur iubilare quasi iuvanter laudare, ethymologia est.