Egloga nona Quirinalium. De bove, quem Intalensis quidam cum coniuge sua peste recidentem beato Quirino devovit et convalescentem anno retinuit, qui rursum prostratus voto sanatur et redditur. Hic agunt Meris et Lycida, quod nomen alibi masculinum hic pro qualitate personę femininum ponitur.
Lycida Quo te, Meri, pedes? An quo via ducit?Meris Ad edes.
O Lycida, quid habes, quod me tamen affore gaudes?
Lycida Eia, dic, quid ago, quid curandum properabo,
Ut tanto dignam dampno capiam medicinam.
En moritur michi peste iacens bos optimus iste,
Quo iumentorum robur stetit omne tuorum!
Dic, si quid nosti cure, pro nomine Christi!
Meris Non aliud tantum novi tam sepe probatum,
Si tauro vitam de morte cupis repetitam:
Fac promittatur, languens hic si reparatur,
Olim divino medico per secla Quirino.
Lycida Magne patronorum pater exemplumque piorum,
Hunc nobis carum reparans habeas tibi taurum,
Clare Quirine, polis radians pre lumine solis!
Meris Martyr fallere nescit et en tibi bos revalescit.
Tu modo pro voto reddendo promptior esto.
Lycida Numquid opus nostris rebus credam fore sanctis?
In regno lucis nichil indiguere caducis.
Nos quę lętamur per eos reparata, fruamur;
Ipsi quippe sciunt, quod opus nobis ea fiunt.
Meris Sic age, iumentum doleas ne forte retentum,
Quod videas dire sub eadem clade perire,
Quam pietas Domini solvit meritumque Quirini.
Lycida Non adeo magnum scelus est, si servo per annum.
Meris Fac, quodcumque voles: sequitur, quod, ut estimo, noles!
Lycida Nos, quocumque cadit res, bos tamen iste iuvabit.
Meris Heu Lycida, quid agis? Fies obnoxia plagis
Ire celestis votis sine lege retentis!
Bos non est oblatus adhuc, meat annus abactus.
Quam tibi formido, casu plangas malefido!
Lycida Tu nimium curas res auguriando futuras;
Sors homini quam dura nocensque superflua cura!
Quando Deus parcit curis, nec tunc homo parcit.
Meris Aspice, verna, foras mens forte quid anxia noras,
Nescio, quid causę resonat tinnitus ab aure.
Lycida De fama tristi numquam requiescere nosti.
Qui male confidunt, ipsi sibi prelia figunt.
Meris En ut dicebam, tibi non frustra metuebam,
Quod duros casus ferret temerarius ausus!
Colluctans in morte iacet bos ille repente,
Quem ferit eiectis oculis acerrima pestis,
Extremum tantum suspirat pectore flatum.
Lycida Ei quid ais, ridesne? Scio, terrere studes me.
Meris Surge, vide, quid agas; hec sunt ioca, quę memorabas!
Lycida Vernula, curre cito pro cereolo benedicto,
Hunc properans accende, bovis per cornua tende.
Signatus bove Luca, iuva iumenta caduca!
Meris Ah magis hec obsunt, iam nulla precamina prosunt,
Reddentur si vota, fugit mors sponte remota.
Lycida Si vivet, digne tuus hic est, sancte Quirine!
Salves ergo, precamur, eum, dum non mereamur.
Votivus pridem tibi bos dinoscitur isdem,
Quem non prudentes morti dedimus retinentes.
Tu salvum dones et pignus eum tibi pones
Amodo votorum nil nos retinere tuorum.
Meris Pridem vovisti, quod dampno detinuisti;
En hoc iumentum gaudes de morte receptum!
Cladibus hinc edocta stude tua reddere vota.
Lycida Sedula conabor nec in hoc ultra remorabor;
Cum bove nempe quis ibit, eum qui pellere quibit
Per montanarum silvis implexa viarum?
Meris Ęconomus vini Latii de iure Quirini
Id conducturus prope nos remoratur iturus.
Huic votum mittamus et hinc nos expediamus
Acri tantarum magnoque labore viarum.
Lycida Hoc placet, hoc faciam, taurum transmitto sibi iam.
Gartio, prepositum scrutatus ab hospite dictum,
Quo lare versetur quandove redire putetur,
Fer sibi iumentum nece bis presente receptum,
Commendans votum dic eventum quoque nostrum.
Gartio Dant vobis dominus meus istud et hospita munus
Indicio signi duplicis per dona Quirini,
Bis devotatum, bis morte gravi revocatum.
Ęconomus Patrono grates agimus sua dona probantes!
Bos tamen hac sibi curte manens deserviat iste,
Nos sua, dum veniemus ad ipsum, mira canemus.