Quis, inquit Ysaias, poterit habitare de vobis cum ardoribus sempiternis?. Isti fumus erunt in furore meo, ignis ardens tota die, nocte et die non exstinguetur, sed ascendet fumus eius in sempiternum. Dabo vos in opprobrium sempiternum et ignominiam eternam, que nunquam oblivione delebitur. Qui dormierunt in pulvere terre evigilabunt, alii in vitam eternam, alii in opprobrium ut videant semper. Mortuo homine impio, nulla spes erit de eo.
Huic extemplo veniet perditio sua et subito conteretur, nec habebit ultra medicinam. Si quis adoraverit bestiam et ymaginem eius, hic bibet de vino ire Dei et cruciabitur igne et sulphure: et fumus tormentorum ascendet in secula seculorum, nec habebit requiem die ac nocte qui adoraverit bestiam et ymaginem eius. Confirmat hec veritas, que dampnandos in iudicio reprobabit dicens: Ite maledicti in ignem eternum, qui paratus est diabolo et angelis eius. Si secundum divinum iudicium in ore duorum vel trium testium stet omne verbum, quanto magis in ore tot et tantorum virorum de proposita veritate constabit.