Superba presumptio, presumptuosa superbia, que non solum angelos Deo voluit adequare, sed homines presumpsit deificare. Porro, quos erexit depressit, et quos exaltavit humiliavit. Hinc ait Dominus per prophetam: Fili hominis, dic principi Tiri: Haec dicit Dominus Deus: eo quod elevatum est cor tuum quasi cor Dei, et dixisti Deus ego sum, cum sis homo et non Deus, idcirco ego adducam super te robustissimos gentium et interficient te, et morieris in interitu occisorum. Nabuchodonosor, quia potentiam suam superbe iactavit et ait: Nonne hec est Babilon, quam edificavi michi in domum regni, in robore fortitudinis mee et in gloria decoris mei? Cum adhuc sermo esset in ore regis, vox de celo ruit: Tibi dicitur, Nabuchodonosor rex: regnum tuum transiet a te, et ab hominibus te eicient et cum bestiis et feris erit habitatio tua, fenum quasi bos comedes et septem tempora mutabuntur super te, donec scias quod excelsus dominetur in regno hominum et cuicumque voluerit det illud. Eadem hora sermo completus est super Nabuchodonosor. Verum est ergo quod legitur: Homo cum in honore esset non intellexit, comparatus est iumentis insipientibus, et similis factus est illis.
Superbia turrem evertit et linguam confundit, prostravit Goliam et suspendit Aman, interfecit Nicanorem et peremit Antiochum, Pharaonem submersit et Sennacherib interemit. Sedes ducum superborum Deus destruit et radices gentium superbarum arefacit.