Ve vobis qui corrupti estis prece vel pretio, qui tracti amore vel odio dicitis bonum malum et malum bonum, ponentes tenebras lucem et lucem tenebras, mortificantes animas, que non moriuntur, et vivificantes animas, que non vivunt. Vos enim non attenditis merita causarum, sed merita personarum, non iura, sed munera, non iustitiam, sed pecuniam, non quid ratio dictet, sed quid voluntas affectet, non quid lex sanciat, sed quid mens cupiat. Non iustitiam inclinatis ad animum, sed animum ad iustitiam, non ut quod licet hoc libeat, sed ut liceat hoc quod libet. Nunquam in vobis ita simplex est oculus, ut totum corpus sit lucidum, sed aliquid semper admiscetis fermenti, quo totam massam corrumpitis.
Pauperum causam cum mora negligitis, divitum causam cum magna instantia promovetis: in illis rigorem ostenditis, cum istis ex mansuetudine dispensatis; illos cum difficultate respicitis, istos cum favore tractatis; illos negligenter auditis, istos subtiliter abscultatis. Clamat pauper et nullus exaudit, loquitur dives et omnis applaudit. Dives locutus est et omnes tacuerunt, et verbum illius usque ad nubes perducent; pauper locutus est, et dicunt: Quis est hic? et si offenderit subvertent illum. Clamat vim patiens et nullus exaudit, vociferatur et non est qui iudicet. Si forte pauperum causam suscipitis, illos remisse fovetis; cum autem divitum causam assumitis, illos pertinaciter adiuvatis. Pauperes despicitis, divites honoratis; istis reverenter assurgitis, illos despicabiliter conculcatis. Si introierit in conventum vestrum vir anulum habens aureum in veste candida, introierit et pauper in sordido habitu, et intendatis in eum qui indutus est veste preclara et dixeritis ei: Tu sede hic bene; pauperi vero dicatis: Tu sta illic, aut sede sub scabello pedum meorum; nonne iudicatis apud vosmetipsos et facti estis iudices cogitationum iniquarum? De vobis enim et contra vos dicit propheta: Magnificati sunt et dilatati, incrassati et impinguati, causam pupilli non dixerunt, et iudicium pauperum non iudicaverunt. Sed in lege precipitur: Nulla erit distantia personarum, ita parvum audietis aut magnum. Nec accipietis cuiusquam personam, quia Dei iudicium est. Non est enim personarum acceptio apud Deum.