De turdo [carmen XCV]
Iam pridem nimium residebam maestus amoeno
Promerio chiram levam positam subhabensque
Ad malam nimia dentum pro morte doloris.
Vox subito turdi nostras tunc perculit aures
Invalidas dulcis varios imitando volucres.
Ad sonitum galli resonabat gutture tenso;
Post vero merulae morem milvique sonabat;
Inde simul recinens velut aureolus nitidusque,
Bitrisci vocem frangebat et ipse pusilli.
Talia demirans, confestim diffugit ultro
Improbus ille dolor, qui me vexabat amare;
Deinde petens nidum, memetque laborque revisit.
Quem deus apellat, ne me torquere parumper
Exin iam valeat, submisse flagito, noster.
Discite, lectores, avium cantus variarum;
Segnitiem mentis post rumpite nocte dieque,
Quo iugiter domino laudes depromere dignas
Possitis, summa digne et vos audiat arce
Iudiciique die dicat: 'Properate, beati,
Sumite nunc vobis ab origine regna parata
Mundi' de messi latitant quo perpete iusti,
Balsama quo redolent, fragrant et lilia semper,
Quo deus omne bonum meritis clemensque rependit
Clementer famulis, gratis quos condidit ipse.