56. Aï faus ris, pour quoi traï aves
Aï faus ris, pour quoi traï
aves
oculos meos? et quid tibi
feci,
che fatta mhai sì dispietata fraude?
Iam audivissent verba mea
Greci!
Se ounques autres, dame, et vous
saves
che ngannator non è degno di laude.
Tu sai ben come gaude
miserum eius cor qui
prestolatur
en li esperant qui pas de lui ne
cure.
Ai Dieus, quante malure
atque fortuna ruinosa
datur
a colui chaspettando il tempo perde,
né già mai tocca di fioretto il verde.
Conqueror, cor suave, de te
primo,
ché per un matto guardamento docchi
vous ne dovries avoir perdu la
loi;
ma e mi piace che li dardi e stocchi
semper insurgant contra me de
limo,
dont je serai mort, par foi, que je
croi.
Fort me desplait pour
moi,
chio son punito ed aggio colpa nulla;
nec dicit ipsa: Malum est de
isto:
unde querelam sisto.
Ella sa ben che se l mio cor si crulla
a penser dautre, que de li
amour lessoit,
e le faus cuers grant paine en
porteroit.
Ben avrà questa donna cor di ghiaccio
e tant daspresse que, par ma
foi, est fors,
nisi pietatem habuerit
servo.
Bien set Amours, se je nen ai
secors,
che per lei dolorosa morte faccio
neque plus vitam sperando
conservo.
Ve omni meo nervo,
selle ne fet que par soun sen
verai
chïo venga a veder sua faccia allegra.
Ahï Dio, quantè integra!
Mes je men doute, si grant
dolor en ai:
amorem versus me non tantum
curat
quantum spes in me de ipsa
durat.
Chanson, or puez aler par tout le
monde,
namque locutus sum in lingua
trina
ut gravis mea spina
si saccia per lo mondo. Ognuomo il senta:
forse navrà pietà chi mi tormenta.