I
Reverendissimo in Christo patri dominorum suorum carissimo domino
Nicholao miseratione celesti Ostiensi et Vallatrensi episcopo, apostolice Sedis
legato, necnon in Tuscia Romandiola et Marchia Trivisiana et partibus circum
adiacentibus paciario per sacrosanctam Ecclesiam ordinato, devotissimi filii A.
capitaneus, Consilium et Universitas partis Alborum de Florentia semetipsos
devotissime atque promptissime recommendant. Preceptis salutaribus moniti et
Apostolica pietate rogati, sacre vocis contextui, quem misistis post cara nobis
consilia, respondemus. Et si negligentie sontes aut ignavie censeremur ob
iniuriam tarditatis, citra iudicium discretio sancta vestra preponderet; et
quantis qualibusque consiliis et responsis, observata sinceritate consortii,
nostra Fraternitas decenter procedendo indigeat, et examinatis que tangimus,
ubi forte contra debitam celeritatem defecisse despicimur, ut affluentia vestre
Benignitatis indulgeat deprecamur. Ceu filii non ingrati litteras igitur pie
vestre Paternitatis aspeximus, que totius nostri desiderii personantes exordia,
subito mentes nostras tanta letitia perfuderunt, quantam nemo valeret seu verbo
seu cogitatione metiri. Nam quam, fere pre desiderio sompniantes, inhiabamus
patrie sanitatem, vestrarum litterarum series plusquam semel sub paterna
monitione polluxit. Et ad quid aliud in civile bellum corruimus, quid aliud
candida nostra signa petebant, et ad quid aliud enses et tela nostra ruebant,
nisi ut qui civilia rura temeraria voluptate truncaverant, et iugo pie legis
colla submitterent, et ad pacem patrie cogerentur? Quippe nostre intentionis
cuspis legiptima, de nervo quem tendebamus prorumpens, quietem solam et
libertatem populi Florentini petebat; petit, atque petet in posterum. Quod si
tam gratissimo nobis beneficio vigilatis, et adversarios nostros, prout sancta
conamina vestra voluerint, ad sulcos bone civilitatis intenditis remeare, quis
vobis dignas grates persolvere attentabit? Nec opis est nostre, pater, nec
quicquid Florentine gentis reperitur in terris. Sed si qua celo est pietas que
talia remuneranda prospiciat, illa vobis premia digna ferat, qui tante urbis
misericordiam induistis et ad sedanda civium profana litigia festinatis. Sane,
cum per sancte religionis virum fratrem L. civilitatis persuasorem et pacis,
premoniti atque requisiti sumus instanter pro vobis, quemadmodum et ipse vestre
littere continebant, ut ab omni guerrarum insultu cessaremus et usu, et nos
ipsos in paternas manus vestras exhiberemus in totum, nos filii devotissimi
vobis et pacis amatores et iusti, exuti iam gladiis, arbitrio vestro spontanea
et sincera voluntate subimus, ceu relatu prefati vestri nuntii fratris L.
narrabitur, et per publica instrumenta solempniter celerata liquebit. Idcirco
pietati clementissime vestre filiali voce affectuosissime supplicamus quatenus
illam diu exagitatam Florentiamsopore tranquillitatis et pacis irrigare
velitis, eiusque semper populum defensantes nos et que nostri sunt iuris, ut
pius pater, commendatos habere; qui velud a patrie caritate numquam destitimus,
sic de preceptorum vestrorum limitibus nunquam exorbitare intendimus, sed
semper tam debite quam devote quibuscunque vestris obedire mandatis.
Colonna con sottomenu di navigazione
