A 322
ARMONIA, dulcoratio et consonantia plurimorum cantuum, unde armoniacus -a -um dulcis, suavis, delectabilis ut armonia idest communis cantus celi, et videtur armonia esse compositum ex ad, sed secundum antiquos mutatur d in r, et monos quod est unum, quasi ad unum, ubi omnes cantus ad unam consonantiam tendunt.
Colonna con sottomenu di navigazione
